ناهنجاری بیلیدی است
از ویکیپدیا، دانشنامه آزاد
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| نمونه ای از ناهنجاری های بلدی. با استفاده از سه فریم صفحه ، 9 گسل صفحه رخ می دهد. افزایش به چهار فریم صفحه باعث بروز ده خطای صفحه می شود. گسل های صفحه به رنگ قرمز هستند . این را می توان در نتیجه یک رفتار "پنی خردمند ، پوند احمقانه" فکر کرد. |
در ذخیره سازی رایانه ، ناهنجاری Bálády پدیده ای است که در آن افزایش تعداد فریم های صفحه منجر به افزایش تعداد خطاهای صفحه برای برخی از الگوهای دسترسی به حافظه می شود. این پدیده معمولاً هنگام استفاده از الگوریتم جایگزینی صفحه اول در خارج ( FIFO ) تجربه می شود . در FIFO ، با افزایش فریم های صفحه ، ممکن است گسل صفحه افزایش پیدا کند ، اما در الگوریتم های Optimal و مبتنی بر پشته مانند LRU ، با افزایش فریم های صفحه ، گسل صفحه کاهش می یابد. لازلی بیلی در سال 1969 این مسئله را نشان داد. [1]
در مدیریت حافظه رایانه رایانه ، اطلاعات در تکه هایی با اندازه خاص بارگذاری می شوند. به هر قطعه به عنوان یک صفحه گفته می شود . حافظه اصلی فقط می تواند تعداد محدودی از صفحه را به طور همزمان نگه دارد. برای هر صفحه ای که بارگذاری شود نیاز به یک قاب دارد . صفحه گسل رخ می دهد زمانی که یک صفحه یافت نشد، و ممکن است نیاز به از دیسک به حافظه بارگذاری می شود.
هنگامی که یک خطای صفحه رخ می دهد و تمام فریم ها در حال استفاده هستند ، باید یک صفحه پاک شود تا بتواند صفحه جدید را ایجاد کند. یک الگوریتم ساده FIFO است: هر صفحه که در فریم ها طولانی ترین باشد ، صفحه ای است که پاک شده است. تا زمانی که ناهنجاری های بیلی نشان داده نشود ، اعتقاد بر این بود که افزایش تعداد فریم های صفحه همیشه به همان تعداد و یا کمتر خطای صفحه منجر می شود.
ناهنجاری بیلی بی حد و مرز است [ ویرایش ]
Bélády ، Nelson و Shedler رشته مرجع ساختند که الگوریتم جایگزینی صفحه FIFO تقریباً دو برابر بیشتر از گسلهای صفحه را در یک حافظه بزرگتر از حافظه کوچکتر تولید می کند و این فرضیه را بیان کردند که 2 یک حد عمومی است.
در سال 2010 ، Fornai و Iványi نشان دادند که ناهنجاری در واقع بی حد و مرز است و می توان یک رشته مرجع را به هر نسبت خطای صفحه دلخواه ساخت.