پرش به ناوبریپرش به جستجو

"تکامل بلند مدت" در اینجا تغییر مسیر می یابد. برای مفهوم بیولوژیکی ، به آزمایش تکامل طولانی مدت Evolution و E. coli مراجعه کنید .

بخشی از یک سریال در
نسل تلفن های همراه
ارتباطات از راه دور

در ارتباطات از راه دور ، بلند مدت تکامل ( LTE ) یک استاندارد برای ارتباطات باند پهن و باند برای دستگاه های تلفن همراه و پایانه های داده است ، بر اساس فن آوری های GSM / EDGE و UMTS / HSPA . این ظرفیت و سرعت را با استفاده از یک رابط رادیویی متفاوت به همراه پیشرفت های شبکه اصلی افزایش می دهد. [1] [2] استاندارد توسط 3GPP توسعه یافته است(پروژه نسل سوم مشارکت) و در سری مستندات نسخه 8 آن ، با پیشرفت های جزئی شرح داده شده در نسخه 9 مشخص شده است. LTE مسیر به روزرسانی حامل ها با شبکه های GSM / UMTS و CDMA2000 است . فرکانس LTE مختلف و گروههای موسیقی در مورد استفاده در کشورهای مختلف این معنی است که تنها گوشی های چند باند قادر به استفاده از LTE در تمام کشورهایی که آن را پشتیبانی می شود.

LTE هم به عنوان "4G LTE" و هم به عنوان "پیشرفته 4G" به بازار عرضه شده است ، [ نیاز به استناد ] اما معیارهای فنی سرویس بی سیم 4G را مطابقت ندارد ، همانطور که در سری های مستند 3GPP نسخه 8 و 9 برای LTE پیشرفته مشخص شده است . LTE همچنین معمولاً با نام 3.95G شناخته می شود . الزامات در ابتدا توسط سازمان ITU-R در مشخصات IMT Advanced تنظیم شده بود . با این حال ، به دلیل فشارهای بازاریابی و پیشرفتهای چشمگیر WiMAX ، Evolet Packet High Speed ​​Packet Access و LTE به فناوریهای اصلی 3G ، ITUبعدا تصمیم گرفت که LTE همراه با فن آوری های فوق الذکر را می توان فناوریهای 4G نامید. [3] استاندارد LTE Advanced رسما الزامات ITU-R را مورد توجه قرار می دهد تا IMT-Advanced در نظر گرفته شود . [4] برای تمایز LTE Advanced و WiMAX-Advanced از فناوری های 4G فعلی ، ITU آنها را "True 4G" تعریف کرده است. [5] [6]

 

فهرست

بررسی اجمالی [ ویرایش ]

همچنین ببینید: لیست شبکه های LTE

مودم سامسونگ LTE با نام Telia

مودم هواوی 4G +

HTC ThunderBolt ، دومین تلفن هوشمند LTE تجاری است

LTE مخفف Long Term Evolution [7] است و یک علامت تجاری ثبت شده متعلق به ETSI (موسسه استاندارد ارتباطات ارتباطات اروپا) برای فناوری ارتباط بی سیم داده ها و توسعه استانداردهای GSM / UMTS است. با این حال ، ملل و شرکت های دیگر نقش موثری در پروژه LTE دارند. هدف LTE افزایش ظرفیت و سرعت شبکه های داده بی سیم با استفاده از تکنیک ها و مدولاسیون های جدید DSP (پردازش سیگنال دیجیتال) است که در حدود نوبت هزاره توسعه یافته اند. هدف دیگر طراحی مجدد و ساده سازی معماری شبکه به یک سیستم مبتنی بر IP با کاهش تأخیر انتقال به میزان قابل توجهی در مقایسه با 3G بود.معماری. رابط بی سیم LTE با شبکه های 2G و 3G ناسازگار است ، بنابراین باید آن را با یک طیف رادیویی جداگانه اداره کرد .

LTE برای اولین بار در سال 2004 توسط NTT Docomo ژاپن و مطالعات در مورد استاندارد بطور رسمی در 2005 آغاز شد. [8] در ماه مه 2007 ، اتحاد LTE / SAE Trial Initiative (LSTI) اتحاد بعنوان یک همکاری جهانی بین فروشندگان و اپراتورها با هدف از تأیید و ارتقاء استاندارد جدید به منظور حصول اطمینان از معرفی جهانی فناوری در سریعترین زمان ممکن. [9] [10] استاندارد LTE در دسامبر سال 2008 نهایی شد و اولین سرویس LTE در دسترس عموم توسط TeliaSonera در اسلو و استکهلم راه اندازی شد.در 14 دسامبر 2009 ، به عنوان اتصال داده با مودم USB. خدمات LTE توسط شرکتهای بزرگ آمریکای شمالی نیز راه اندازی شد که سامسونگ SCH-r900 اولین تلفن همراه LTE در جهان است که از 21 سپتامبر 2010 آغاز شد ، [11] [12] و سامسونگ کهکشان ایندولگ اولین گوشی هوشمند LTE در جهان است. در تاریخ 10 فوریه 2011 ، [13] [14] هر دو توسط MetroPCS ارائه شده است ، و HTC ThunderBolt ارائه شده توسط Verizon از 17 مارس به عنوان دومین گوشی هوشمند LTE که به فروش تجاری می رسد. [15] [16] در کانادا ، راجر بی سیماولین کسی بود که شبکه LTE را در تاریخ 7 ژوئیه 2011 راه اندازی کرد و مودم پهن باند تلفن همراه USB Sierra Wireless AirCard 313U را که به "چوب موشک LTE" معروف بود ، معرفی کرد و سپس دستگاه های تلفن همراه از دو HTC و سامسونگ را از نزدیک دنبال کرد. [17] در ابتدا ، اپراتورهای CDMA برنامه ریزی کردند تا به استانداردهای رقیب موسوم به UMB و WiMAX ارتقا دهند ، اما اپراتورهای اصلی CDMA (مانند Verizon ، Sprint و MetroPCS در ایالات متحده ، Bell و Telus در کانادا ، au توسط KDDI در ژاپن ، SK Telecom در کره جنوبی و مخابرات چین / چین Unicomدر چین) به جای آنها اعلام كردند كه قصد مهاجرت به LTE را دارند. نسخه بعدی LTE LTE Advanced است که در مارس 2011 به طور استاندارد انجام شد. [18] انتظار می رود خدمات در سال 2013 آغاز شود. [19] تکامل اضافی موسوم به LTE Advanced Pro در سال 2015 تأیید شده است. [20]

مشخصات LTE نرخ اوج پایین دستی 300 مگابیت در ثانیه ، نرخ اوج پیوند بالای 75 مگابیت در ثانیه و مقررات QoS را فراهم می کند که امکان تأخیر انتقال کمتر از 5  میلی ثانیه در شبکه دسترسی رادیویی را فراهم می کند . LTE توانایی مدیریت موبایل های پر سرعت را دارد و از جریان های چند ریخته و پخش پشتیبانی می کند. LTE از پهنای باندهای حامل مقیاس پذیر ، از 1.4  مگاهرتز تا 20 مگاهرتز پشتیبانی می کند و از هر دوپشتیشی تقسیم فرکانس (FDD) و دوبلکس تقسیم زمان (TDD) پشتیبانی می کند. معماری شبکه مبتنی بر IP ، به نام Evolution Packet Core (EPC) که برای جایگزینی شبکه اصلی GPRS طراحی شده است ، از یکپارچه پشتیبانی می کندانتقال صدا و داده ها به برج های سلولی با فناوری شبکه قدیمی تر مانند GSM ، UMTS و CDMA2000 . [21] معماری ساده تر منجر به کاهش هزینه های عملیاتی می شود (برای مثال ، هر سلول E-UTRA حداکثر چهار برابر داده و ظرفیت صوتی پشتیبانی شده توسط HSPA را پشتیبانی می کند [22] ).

https://en.wikipedia.org/wiki/LTE_(telecommunication)