از ویکیپدیا، دانشنامه آزاد

لایه مرطوب ، تک لایه ای از اتم ها است که به صورت همپایه روی یک سطح صاف رشد می کند. اتم های تشکیل دهنده لایه مرطوب می توانند عناصر/ترکیبات نیمه فلزی یا آلیاژهای فلزی (برای لایه های نازک) باشند. لایه های مرطوب کننده هنگام رسوب یک ماده ناهمخوان شبکه بر روی یک بستر کریستالی تشکیل می شوند. این مقاله به لایه مرطوب مرتبط با رشد نقاط کوانتومی خودآرایی (مثلا InAs در GaAs ) اشاره دارد. این نقاط کوانتومی در بالای لایه مرطوب تشکیل می شوند. لایه مرطوب می تواند حالت های نقطه کوانتومی را برای کاربردها در پردازش اطلاعات کوانتومی و محاسبات کوانتومی تحت تاثیر قرار دهد .

فرآیند [ ویرایش ]

لایه مرطوب به صورت اپیتاکسی روی یک سطح با استفاده از اپیتاکسی پرتو مولکولی (MBE) رشد می کند. دمای مورد نیاز برای رشد لایه مرطوب معمولاً بین 400-500 درجه سانتیگراد است. هنگامی که یک ماده A بر روی سطحی از ماده B با شبکه نامتناسب قرار می گیرد ، اولین لایه اتمی ماده A اغلب ثابت شبکه B را می پذیرد . این تک لایه ماده A را لایه مرطوب می نامند. هنگامی که ضخامت لایه A بیشتر افزایش می یابد، ثابت نگه داشتن شبکه B از نظر انرژی برای ماده A نامطلوب می شود . به دلیل کرنش زیاد لایه Aهنگامی که به ضخامت بحرانی خاصی از لایه A رسید، اتم های اضافی با هم گروه می شوند. این تشکیل جزیره باعث کاهش انرژی الاستیک می شود . [1] در صورتی که ماده A دارای شکاف باند کمتری نسبت به B باشد ، لایه مرطوب کننده با رشد بیش از حد ماده B ، یک چاه کوانتومی را تشکیل می دهد . در این مورد، جزایر تشکیل شده نقاط کوانتومی هستند . بازپخت بیشتر می تواند برای اصلاح خواص فیزیکی لایه مرطوب/ نقطه کوانتومی استفاده شود [2] .

خواص [ ویرایش ]

لایه مرطوب یک لایه نزدیک به تک اتمی با ضخامت معمولاً 0.5 نانومتر است. خواص الکترونیکی نقطه کوانتومی می تواند در نتیجه لایه مرطوب تغییر کند. [3] [4] [5] همچنین، کرنش نقطه کوانتومی می تواند به دلیل لایه مرطوب تغییر کند. [6]

منبع

https://en.wikipedia.org/wiki/Wetting_layer